Kendimize karşı öz şefkat duygularımız arttıkça, daha canlı ve daha iyimser oluruz.
Yaşadığımız stresi kendimize göstereceğimiz şefkatle azaltabiliriz. Kendimize olan şefkati artırabilmemiz için, kendimizi negatif olarak yargılamaktan uzaklaşmamız gerekir. Kendimizin yetersiz olduğunu düşünerek bir yere varamayız.
Kendimize karşı iyi davranmak, kendimizi acımasızca eleştirmekten çok daha iyi bir yoldur. Merhametli bir bakış açısı geliştirmeliyiz.
Bir söz vardır: “Ne düşündüğünü söyle sana kim olduğunu söyleyeyim.” Gerçekten kendimizle ilgili inançlarımız, nasıl yaşayacağımızı tayin eder. İnsan ne düşünüyorsa odur. Hayalinde değerli bir insan olduğunu düşünür ve o hayalin gerçekleşmesi için çalışırsa hiç beklemediği bir anda kendini değerli hisseder. Kendinin değerli olduğu düşünen kimse, değerli insan olma yoluna girmiş demektir.
Kendini değerli hissetmek isteyen kimse, değerli bir insan olduğunu hayal etmeli, hayalinin gerçekleşeceğine gönülden inanmalı ve bu hayali gözünde gerçekmiş gibi canlandırmalı. Her yerde kendine “Ben değerli bir insanım”, “ Kendimin çok önemli bir insan olduğunu hissediyorum”, “Başarılı işler yapıyorum”, “Yaradılış amacımı gerçekleştiriyorum”, “Arzuladığım hayatı zihnimde canlandırabiliyorum” diyebilmelidir. Bunu içinden söylese de olur. Bu süreçte bir zaman gelir ki hayali gerçekleşir.
Kendimizi başkalarının bakış açısından değerlendimemize de gerek yoktur.
Başkaları bizim sadece aynamızdır. Bu ayna güçlü ve zayıf yönlerimizi gösterdiği için önemlidir. Bu sebeple sosyalleşmeye, sağlıklı sosyal ilişkiler kurmaya ve dolaysıyla insanlara ihtiyacımız vardır.
Yazar Jacques Rigaut diyor ki: ” Baktığınız benim ama gördüğünüz sizsiniz!”
Kendimizi tanıdıkça ne kadar önemli ve değerli bir varlık olduğumuzu da fark ederiz. Önemli olan kendimizi ve olayları net olarak görmemizdir.
Kendini değerli hissetmek ve kendinle barışmak, şifa verici bir güçtür. Ancak kendilerini değerli hissedenler sağlıklı ve mutlu bir insan olabilirler.
Bu sebeplerle iç iletişimimizi günden güne zenginleştirmeliyiz.
Kaynak:
Zülikar Özkan, Kendinle Barışmak, KOCAV Yayınları, İstanbul, 2017.