Kimimiz vatan için öldük,
Gül bahçesine girercesine.
Vurulduk kimimiz,
Alçakçasına, kalleşçesine…
Ölümlü dünya diyerek,
Geçiştirilir mi bu gerçek?
Önemli olan,
Vatan için ölmesini bilmek.
Hayat bu!
Yaşanıp bitmiş sanırsın,
Kimi kez yeniden başlarsın,
Her defasında kaderden payını alırsın.
Acısını da yaşarsın,
Sevincini de;
Bunlardır tadı tuzu,
Hayatın.
Bir bak yaşanmışlıklara!
Kimisi bakidir gök kubbede,
Kimisi kalır,
Tarih çöplüğünde.
Bak şimdi!
Sıra sende dediler,
Seç bakalım,
Hangisi önemli?
Kendin için yaşamak mı?
Vatan için ölmek mi?
Ama Unutma ki,
Tarihe kazılıdır şu gerçek;
Sırası geldiğinde;
Uğruna veremiyorsan bu canı,
Sulayamıyorsan kanınla vatanı,
Ay Yıldızın gölgesinde işin ne?
Milletimizin adı Türk’le başlar,
Kürt’ü de Çerkezi de bir, Laz’ı da, Türk’ü de.
Şehit de oluruz, Gazi de,
Gerekirse adımızı yine kazırız tarihe.
Ezelden, ebede;
Ceddimden emanettir,
Milletime.
Bil ki, bu yemin değişmez:
Tarih böyle yazmış,
Dünya böyle ezberlemiş
Vatan için doğarız,
Vatan için yaşarız.
Gün o gün ise:
Elde kalan,
Son nefesimizse;
O da vatan uğruna seve seve.