Nedametle vicdan bir teraziye sığamaz
Duygular ağır basar tartamaz insan
İnsan ömrü bitiyor gel zaman geç zaman
Piyangolar amortiler nefs ve vicdan
Farkına vardıklarından olursun pişman
Pişmanlıklar affet Allahımla biter
Duygular kaybolur çıplak kalır insan
Ne hayal ne de gerçek şaşırdım doğrusu
Doğduğumuzda başlar yalan kaygısı
Bebeklerin duyguları yalındır gerçeği bilir
Doğarken ağlar zavallığına
Bu terazi hep böyle tartar
Biraz iner biraz kalkar