Bizim bir insan olarak değerimiz ne olduğumuza ve ne yaptığımıza bağlıdır. Başkalarının bu konuda ne düşündüğü bizim değerimizi belirleyemez. Herkesin beğendiği ve beğenmediği şeyler farklıdır. Bu sebeple herkes tarafından sevilmemiz ve beğenilmemiz imkansızdır.
Her birimizin hayatının değerli pek çok yönü vardır. Bunun Ahmet’in, Ayşe’nin bizi sevmesiyle ilgisi yoktur. Eğer bizi sevenlerin ve bizim de onları sevdiğimiz insanlarla birlikte olmaktan zevk alırsak gelecekte mutsuz olmayız.
Pek çok insan olayları kişiselleştiriyor. Kişisel algılama, başkalarının söylediklerinden ya da yaptıklarından kendimize pay çıkararak küçümsendiğimizi, eleştirildiğimizi ya da suçlandığımızı hissetme durumudur. Kişisel algılayan kimseler, tek bir veriden hareketle hemen sonuca atlıyor. Birini telefonla aradıklarında cevap gelmiyorsa bunu hayra yormuyor ve düşünce hatası yapıyorlar.
Unutmayalım: Farklı insanlar farklı kişileri severler ve beğenirler. Beynimizdeki hücreler farklı olduğu için düşünce ve duygularımız da farklı oluyor.
Yüce Kur’an da “Biz, her bir insanın kaderini kendi çabasına bağlı kıldık” buyuruluyor (İsra-13). Her insana dünyada yaptıklarının sorumluluğu yükleniyor.
O halde kendi üzerimizde çalışalım. Bazı şeyleri biz başkalarından iyi yaparız. Bazı şeyleri de onlar bizden iyi yapar. “Hayatım anlamsız, yaşamaya değmez, beni kimse sevmiyor” tarzı düşünceler depresyona götürür. BAŞKALARININ BİZİM HAKKIMIZDAKİ DÜŞÜNCELERİ BİZİM DEĞERİMİZİ AZALTMAZ.
Hiç kimse kimin sevilebilir, kimim sevilemez olduğunu, kimin değersiz, kimin değerli olduğunu değerlendirme imtiyazına (ayrıcalığına) sahip değildir.
Yüce Kur'an, insanın değerini genel olarak inanç ve davranışlarına göre ölçüyor. İslamiyet'te insan Eşref-i mahlukat (varlıkların en şereflisi) olarak değerlendirilir. Kur’an da "İnsanları yarattıklarımızın birçoğundan üstün kıldık" ifadesi yer almaktadır ( İsra- 70).