Sevmez ve sevilmezse insan ruhu yıpranır ve ölür. Kendimize güvenmemiz ne kadar yüksek olursa o kadar çok severiz. Ayrıca özgüvenimiz ne kadar yüksekse, başkalarının bizi seveceğine de o kadar çok inanırız.
Halil Cibran “Ermiş” adlı kitabında yaptığı sevgi ve evlilik tanımı çok güzeldir:
"Birlikte doğdunuz ve sonsuza kadar birlikte olacaksınız.
Ölümün ak kanatları ömrünüzü savurduğunda birlikte olacaksınız.
Birbirinizi sevin fakat bunu bir bağımlılığa çevirmeyin.
Bırakın ruhlarınızın kıyıları arasında dalgalanan bir deniz olsun aşk.
Birbirinizin tasını doldurun ama aynı tastan içmeyin.
Birbirinize ekmeğinizden verin ama aynı somundan yemeyin.
Şarkı söyleyin ve dans edin birlikte ve eğlenin ama yalnız da kalmaya izin verin.
Aynı müzikle titreseler de ayrı ayrı duran telleri gibi lavtanın…
Kalplerinizi verin verin ama birbirinizi esir almayın.
Çünkü bir tek Hayat avucunda tutabilir yüreklerinizi,
Ve birlikte durun ama yapışmayın birbirinize:
Çünkü tapınağın sütunları da ayrıdır,
Ve birbirinin gölgesinde büyümez meşeyle selvi."
Kaynak: Halil Cibran (1883 - 1931 ), Ermiş, s. 17. Alkım Yayınları, İstanbul, 2006.