Dokunulma ve okşanma temel bir ihtiyaçtır. Beden için gıda neyse ruh için de okşanma odur. Sağlıklı biçimde okşanmayan çocuklar bu ihtiyaçlarını sağlıksız yollardan karşılamaya çalışırlar. Kötü olarak nitelendirilmek, sorun yaratmak, ailenin başarısız tipi olmak hep ilgi çekmenin yollarıdır.
Bir anne duygularını bastıran, içtenlik ve sıcaklıktan yoksun bir tipse, çocuklarına ihtiyaç duyulduğu ölçüde dokunmayacaktır. Sıcak temas bize dışarda güvenebileceğimiz bir insanın olduğunu gösterir. Eğer duygusal açıdan hazır bir insanın dokunuş ve sıcaklığını hissedebilirsek, hayatımıza güven duygusuyla başlayabiliriz. Okşanmama hayatının başındaki bebeği kelimenin tam anlamıyla öldürebilir. Büyüdükçe fiziksel okşanmaya duyulan ihtiyacın yerine duygusal okşamalar alır. İlgi görmek, ödüllendirilmek, değer verilmek ve büyüme başarımızın alkışlanması demektir (Bradshaw, s. 179).
Dünyaca ünlü bir aile terapisti olan Virginia Satir’in dediği gibi “Hayatta kalmak için günde 4 kez kucaklaşmaya, duygusal bakım ve onarım için günde 8 kez sarılmaya ve gelişebilmek için ise günde 12 kez sarılmaya ihtiyacımız vardır.”
Dünyanın birçok ülkesinde her yıl 21 Ocak Sarılma Günü olarak kutlanıyor. Aile terapisti Virginia Satir'e göre "Yaşamak için sarılmalıyız.”
Kaynaklar
• John Bradshaw, Ailenizi Keşfedin, Altın Kitaplar, İstanbul, 1995.
• Zülfikar Özkan, Aile İçi İletişim, Hayat yayınları, İstanbul, 2017.