Bazı karamsar kişiler vardır. İnsanlarla, olaylarla, gelecekleri ile ilgili olabildiğince kötü beklentilere sahiptirler. “Ben çok şanssızım”, “ Hiçbir işim yolunda gitmez ”, “Güvendiğim insanlardan hep darbe yedim, “Herkes beni kullanmaya çalıştı” gibi sözleri sıklıkla kullanırlar.
Acaba nedir bu insanların problemi? Neden devamlı şikâyet ederler?
Aslında bu insanların dertleri, diğer kişilerin insanların dertlerinden çok da fazla değildir. Aslında problem bu kişilerin yaşadıkları olaylarda değil, olayları yorumlama biçimlerindedir.
Bu kişiler, herkesin yaşayabileceği olayları, olabilecek en kötü şekilde değerlendiriyor ve kendi kendilerine çile çektiriyorlar.
Güzel, sevindirici bir olay yaşadıklarında dahi olabildiğince olumsuz yönlerini görüyor “Bekleyelim, bakalım, mutlaka altından bir terslik çıkar” diyor ve mutluluğu erteliyorlar.
Kötümser insanlar, olayları çarpıtarak yorumluyor, her şeyi kara bir gözlükten görüyor ve kötü olayları da bir anlamda davet ediyorlar
Kişi, kendisi ve çevresi ile ilgili karamsar yorumları, mantıksız genellemeleri, kötü beklentileri, otomatikleşmiş olumsuz düşünceleri fark edilmeli ve iradesini kullanarak bu düşüncelerini değiştirilmelidir.
Olayların sadece olumsuz yönlerini görme alışkanlığını bırakıp, güzel taraflarına bakma alışkanlığı kazanmalıyız.
Bu dünya cennet değil, ama cehennem de değildir. İnsanlar melek değiller, ama şeytan da değildirler. Her şeyin ya beyaz ya siyah olması gerekmiyor. Gri tonları da görelim.
Aklımıza geldiği gibi değil, olması gerektiği gibi düşünmeliyiz. Aklımıza otomatik olarak gelen karamsar yorumları gözden geçirmeliyiz. Acaba elimizdeki veriler bu kadar karamsar olmamızı destekliyor mu? Yoksa bütünün küçük bir parçasına takılıp, sonra onu genelleyip yanlış sonuçlara mı varıyoruz?
Bu konuda kötümserlere yardımcı olmalıyız. Mevlana’nın ifadesiyle, “Bir mum diğer bir mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez.”