*Öğrendim ki... İnsanlar, gıda alış / verişine, aç iken gitmemeli, tok iken gitmeli.
*Karşılaştığı hâdiselerden ders almayanlar, ottan farksız yaratıklardır. Merkep bile bir defa düştüğü çukura ikinci defa aslâ düşmez.
*Öğrendim ki... Sevinçli iken, söz; kızgın iken, cevap; üzgün iken, karar vermek doğru değildir.
*Öğretim süresi 15, en çok da 20 senedir. Eğitim ise beşikten mezara kadar devam eder. Herkesin kendi kendisini eğitmeye veya çevresindekiler tarafından eğitilmeye ihtiyacı vardır.
*Öğrendim ki... Mükemmel insan; sağlığına ve dostlarına değer, fakirlere sadaka, ihtiyaç sâhiplerine bilgi, herkese sevgi verir.
*Aynı dili konuşan insanların bir arada yaşamasından güç oluşmaz. Fakat aynı inanca mensup insanlar topluluğu güç sâhibidir.
*Öğrendim ki... Parası, malı-mülkü çok olanın sorumluluğu da çoktur.
*İnsanoğlu, nefsinin bütün isteklerini karşılayamayacağından mesut olamaz. Çevresindeki insanları memnun ederse, saadete erişir.
*Öğrendim ki... Kıymeti olmayan insan, kıymetli insana riâyet etmez. Esâsen o kabilden insanlar nezdinde, kıymetin mânâsı yoktur. Kıymeti, kıymeti olanlar bilir. (İbnülemin Mahmud Kemal İnal)
*Osmanlı emperyalist bir devlet değildi. Dolayısıyla imparatorluk da değildi. Yapı olarak düşünülüyorsa, bir dereceye kadar doğru olabilir. Fakat ancak zorlama ile olabilir. Bu zorlama da bizi olumsuz neticelere götürür. Diğer imparatorluklardan, imparatorluk oluşunun hesabı sorulmayabilir. Fakat bizden sorulur. Sorduklarında ise problemler çıkar. Mevcut problemler bizi yeteri kadar yoruyor.