23 yaşlarında.. Ayakları doğuştan tutmamış değneklerle yürüyen bir genc geldi.. Kıl dönmesinden arka tarafı iltihap dolmuş... Yarasına iğne yaptım bir taraftan temizliyorum... Bir taraftan da gence manevi birşeyler vermek ve tebliğ yapmak istedim..
Çok da neşeli bir genç... Hiç depresyon alâmeti yok, şikâyet yok. Dedim "doğuştan mı böylesin?" "evet" dedi.. "Demek hiç yürüyemedin..koşamadın oynayamadın..." Genç hiç duymamazlıktan geldi..
Sonunda dedim ki "herkes en ufak şeyde depresyona giriyor telefonum bozuldu diyor.. kocam kızdı.. Karım küstü.. Altın fiyatları düştü.. Uçağım kaçtı diyor.. Olur olmaz her şeyi dert ediniyor...Oysa sen hiç birşey demiyorsun" deyince...
Genç.. "Ben buradan gitmek istiyorm, aletlerinizi toplayın, burada kalsın herşey" dedi.
Ben nedenini sorunca.. "SEN RABBÎM İLE BENİM ARAMI BOZUYORSUN... HER ŞEYİMİ BANA VEREN RABBİM AYAKLARIMI VERMEMiŞ... BENi iMTiHAN EDİYOR... SÖZ VERDİM BEN RABBİME... ONU KiMSEYE ŞİKÂYET ETMEYECEĞİM.."
5000 ameliyata girdim... Hiçbir aletim elimden düşmedi... Ama bunu duyunca elimdeki aletler düştü.. Ne zaman darlansam sıkıntıya düşsem... " Hani doğuştan yürüyemeyen bir genç vardı ya onu hatırla. Hiç birşeyi dert etmiyordu şikayet etmiyordu" derim.
Îmân ile para kimdedir bilinmez derler ya... Nasihât edecektim... Ama o gençten aldığım nasihati asla unutamıyorum...
ALLAH'ım SEN AFFET. HER ŞİKÂYETİMDEN HER HATAMDAN HER SABIRSIZLIĞIMDAN HER ŞÜKÜRSÜZLÜĞÜMDEN HER GAFLETİMDEN HER HADDİ AŞMAMDAN HER KULLUĞUMU UNUTMAMDAN.. HER İSRAFIMDAN HER TEMBELLİĞİMDEN HER CAHİLLİĞİMDEN HESAPSIZ MAĞFİRET ET YARABBI.
RAHMET ET SEN BİZLERE.. AMİN.....!
Teşekkür ederim. Alındı, teşekkür ederim. Muhteşem!