Ukrayna’da savaşa giden babaya
Gözyaşlarıyla sarılırken kız çocuğu
Öyle bir bakış attı ki dünyaya,
Başladı bakış çılgınca haykırmaya:
“Yazıklar olsun, lanet olsun size,
Zehir ettiniz çocukluğumuzu
Çocukça yaşamayı çok gördünüz bize…
Yetmedi mi iki dünya savaşı?
Savaş demek; ateş, barut, ölüm, gözyaşı
Niye sevmiyorsunuz huzuru, barışı?
Doymadınız mı yakmaya öldürmeye,
Yuvaları yıkmaya, söndürmeye?
Dünyanın zenginliklerini sömürmeye
Doymadınız mı?
Utanmıyor musunuz öksüz bırakmaya çocukları?
Yok mu sizin de çocuklarınız, torunlarınız
Size yalvarıyorum, bizi babasız bırakmayınız…”
Anne, baba ve çocuk
Sarıldılar birbirlerine son defa…
Gözyaşları yla devam ettiler isyana…
Belki bu son görüşme, son veda…