*Öğrendim ki… Kimseyi, sizi sevmeye zorlayamazsınız. Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz. Gerisini karşı tarafa bırakırsınız.
*Aldığımız nefesi bile geri veriyoruz. Öyleyse sâhibi olduğumuzu zannettiğimiz hiçbir şey bizim değildir.
*Öğrendim ki… Hayatında nelere sahip olduğun değil, kiminle olduğun önemli.
*Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün. Ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.
*Öğrendim ki… Kendini en iyilerle kıyaslamak değil, ancak kendi en iyinle kıyaslamak iyi bir netice getirir.
*İnsanların başına ne geldiği değil, o durumda ne yaptıkları önemli.
*Öğrendim ki… Olmak istenilen insan olabilmek çok zamana ihtiyaç var. Bâzan ömür yetmiyor.
*Karşılık vermek, düşünmekten çok daha basit bir iştir.
*Öğrendim ki… Bütün sevdiklerimizle iyi ayrılmamız gereklidir. Hangisinin son görüşme olacağı belli değildir.
*Kahraman dediğimiz insanlar bir şey yapılması gerektiğinde, yapılması gerekeni, şartlar ne olursa olsun yapanlardır.
***
*Öğrendim ki… Şu âlemde mü’minin mü’mine karşı karşı en büyük yardımı dua iledir.
*Hastalık, sabun gibi, günahların kirlerini yıkar, temizler.
*Öğrendim ki… Misafir olan kimse, beraberce götürmediği bir şeye kalbini bağlamaz.
*Dost istersen Allah yeter. Evet, o dost ise herşey dosttur.
*Öğrendim ki…Helal dairesi geniştir. Keyfe kâfi gelir.Harama girmeye hiç lüzum yoktur.
*Hakîki ömrünü, bulunduğun gün bil.
*Öğrendim ki…Devlete intisap; hizmet etmek içindir, maaş kapmak için değildir.
*Zekatı vermeyenin herhalde elinden zekât kadar bir mal çıkacak.
*Öğrendim ki… Dünya durmuyor, gidiyor. İnsan da beraber gidiyor. Sen de yolcusun.
*Ecel ve kabir insanı beklediği gibi, Cennet ve Cehennem de insanı bekliyor ve
gözlüyor.
(Aziz ve Muhterem Dostum Mehmet Nuri Yardım Beyefendiye teşekkür ederim.)