Nasreddin Hoca 1208-1284 yılları arasında yaşadı. Emir Timur ise 1336-1405 yılları arasında. Yâni Timur, Hocanın vefatından 52 yıl sonra dünyaya geldi. Buna rağmen onlarca hikâye veya fıkrada Hoca ile Timur bir araya getirilir. Herkes güler, tebessüm eder veya düşünür.
Mâdem ki anakronizmin hoşgörüsü ile kronoloji bir kenara itilebiliyor, bu sistemle özel imâlat olan aşağıdaki hikâyeyi de düşünmeden, gülerek veya tebessüm ederek okuyabilirsiniz.
***
Emir Timur; Nasreddin Hoca’ya altın kaplama, zümrüt kakmalı kravat iğnesi, kol düğmesi, çakmak ve dolmakalem takımı hediye etmiş. Hoca bunları hiç yanından ayırmaz, gözü gibi korur, sık sık da yerlerinde mi diye kontrol edermiş. Nasıl olduysa bir gün, bakmış ki kravatta iğnesi, ceketinin sol iç cebinde kalemi, onun altındaki çakmak cebinde çakmağı yok. Deli gibi dolanmaya başlamış. Derken karşısına Brütüs çıkmış. Yakasına yapışıp ve de hangi ‘de’lerin ayrı, hangilerinin bitişik yazılacağını, söyleneceğini heyecan sebebiyle unutup:
-‘Sende mi Brütüs?’ demiş. Brütüs de şaşırmış:
-Ne, bende mi?
-Timur’un bana verdiği hediyeler?
-Hayır, hiç görmedim. Haydi, berâberce arayalım.
Ararlarken, belinde peştamalı, elinde hamam tası, belden yukarısı çıplak vaziyette Arşimet’e rastlamışlar.
-‘Evreka… Evreka… (Buldum… Buldum…)’ diyerek ve koşarak yanlarından geçerken çevirmişler, ikisi birden sormuş:
-Neyi buldun?
Arşimet cevap vermiş:
-Kravat iğnesi, kol düğmesi, kalem ve çakmak takımını…
Kaynak: Nasreddin Hoca: Oğuz Çetinoğlu. Bilgeoğuz Yayınları, İstanbul 2020