Nuh peygamber, dokuz yüz yıl yaşadı. Bu süre içerisinde çocuklarını, eşini ve halkını kendine, Allah’ın koyduğu kurallara göre yaşamaya ve bu yaşamın sunacağı kurtuluşa inandıramadı. Ama tek bir çağrı ile, bütün hayvanları kurtuluş gemisine binmeye inandırdı.
Benzer bir durumu Hz. Musa örneğinden de görebiliyoruz. Hz Musa, Allah’ın adalet kuralını çiğneyerek kendi toplumu ve cemaatinden olan birisini kayırdı. İşlediği suç için tevbe etti, Allah’tan bağışlanma diledi. Firavun’un devlet kurallarını, kanunları ve yürürlükteki uygulama biçimlerini çiğnedi. Kendi cemaatini destekledi. Sonra cemaatini Firavun’un baskısından, sömürüsünden, işkencesinden, kötü uygulamalarından kurtardı.
Ama Hz. Nuh’un başına gelen O’nun da başına geldi. Kurtardığı, koruduğu, bağlılığından dolayı günah işlediği ve uğruna makamını bıraktığı toplumu, yakınları ve cemaati her girişiminde Musa’yı yalnız bıraktı. Musa’ya güvenmedi. Musa’nın sunduğu yasalara, değerlere ve kurallara göre yaşamadı. Hep direndi. Hep yalan söyledi, yalan uydurdu, Musa’ya kötülük yapmaya çalıştı.
Örnekleri çoğaltmak mümkündür. Neden insan kendinden birisine inanma ve o çağrıya göre davranma eğiliminde kaçınıyor? Neden hayvanlar Hz. Nuh’a güvendi de insanlar güvenmedi. Neden yahudi olmayan bizler, Musa’ya binlerce yıl sonra inandık da, Yahudileri kayıran Musa’ya dönemin yahudileri güvenmedi, inanmadı.
Günümüzde Hz. Musa ve Hz. Nuh örneğini bilen müslüman toplumlar; kendi inançlarının kurallarına, değerlerine, çalışma ve üretme yöntemlerine göre davranmıyor. Diğer insanlarla etkileşimde bulunurken güven vermiyor. Karşı tarafı güvenli bulmuyor. Ürkek ve kaçamak davranıyor. Eline topluma ait bir güç geçince pervasız bir tarzda, kötülük yapmaktan, kuralları çiğnemekten kaçınmıyor.
Bu durumda soruyu şöyle sorsak ne olur? Şu anda Musa’ya ve Nuh’a güveniyoruz ve inanıyoruz diyenler, o dönemde yaşasalardı, şu anki inançlarına bağlı olarak mı davranırdı? Yoksa o dönemin yahudileri ve Nuh kavmi gibi isyancı mı? Olurlardı.
Soru, önceden yaşanmış bir örnek olaya inandık demenin fiili sonuçları ve uygulamaları ile ilgilidir. Geçmiş örnek olaya inanç düzeyinde bağlılık, beşeri, sosyal, uygulamalı bir bağlılık olmayabilir. Dolayısıyla geçmiş örnek olayın kötüleri gibi olmama ve onlara karşı olma inancı bir filmdeki kötülük aktörlerine tepki göstermeye benziyor.