Dostoyevski der ki “ Beni korkutan tek şey var: acılarıma değmemek.” Yaşamak acı çekmektir. Yaşamı sürdürmek de çekilen bu acıda anlam bulmaktır. Acı, bir anlam bulduğu anda acı olmaktan çıkıyor. İnsanın temel uğraşı haz almak veya acıdan kaçınmak değil, hayatında bir anlam bulmaktır.
Bununla birlikte, anlam bulmak için acı çekmek şart değildir. Acının kaçınılabilir olduğu durumlarda yapılacak en anlamlı şey, ister ruhsal veya fiziksel, ister politik olsun, acıya yol açan sebebi ortadan kaldırmak olacaktır. Gereksiz acı çekmek kahramanlık değildir.
Victor Frank”ın ifadesiyle “Hayatında hiçbir anlam, amaç, hedef göremeyen ve bu nedenle sürdürmeyi anlamsız bulan kişinin vay haline. Kaybetmesi uzun sürmeyecektir.”
Kişinin hayatında beklediği bir şey yoksa, çektiği acı dayanılmaz olur.