Edebiyatçıları olmayan bir kültür, zamanın dalgalarına direnemez. Edebiyatçılarından beslenmeyen bir toplum, değerlerini koruyamaz. Edebiyatçılar değerleri, değerler de toplumları ayakta tutarlar. Her edebiyatçı, arasında yer aldığı toplumun kültürüne yeni boyutlar kazandırır. Onların görevlerinin başında, toplumlarını ayakta tutan değerleri, zenginleştirmek gelir. Edebiyatçılarla yerel değerler, bütün insanlığa ulaşarak, evrensel değerlere dönüşürler.
*
Anadolu''yu dönüştüren değerler, “Hayat ağacı biziz, ölümsüzlüğün meyvası bizdedir” diyen, şiirin zirveleriyle, bütün dünyaya taşınmıştır. Onların önünde, zamanın estirdiği rüzgarlarla, yeniliğini hiç yitirmeyen Yunus yer alır. O Türkler''in Anadolu'' daki bin yıllık tarihinde, köklü bir dönüşümün habercisidir. Yunus “Yitirilen Cennet”i, insanın kendisinde araması gerektiğini bütün dünyaya göstermiştir.
*
Bin yıllık Anadolu tarihinde, edebiyatçılar yönetenler ile yönetilenler arasında, uyum ve düzeni sağlamışlardır. Edebiyatçılar yönetenlerin değil, yönetenler edebiyatçıların peşinden koşmuşlardır. Çünkü düşünce ve eyleme yöneticilerden daha çok, edebiyatçılar derinlik kazandırırlar. Yönetenlerin etkileri, yaşadıkları yılları çok aşmaz. Edebiyatçıların etkileri ise, yaşadıkları yıllarla sınırlı kalmazlar.
*
Edebiyat hayatı zenginleştirirse ve insanların iç dünyalarını güzelleştirse edebiyat olur. Cumhuriyet dönemi Anadolu edebiyatçılarının düşünce ve eylem dünyalarında, edebiyat hayatın amacı değil, hayatı anlamlı kılmanın aracı olmuştur. Onlar arasında Yahya Kemal, Necip Fazıl ve Sezai Karakoç, üç ana sütundur. Türk toplumunun yeniden dünyaya açılmasında, yol gösterici yıldızlar, edebiyatçılar olacaklardır.
*
Edebiyatçılar değişen dünyada, değişmeyen gerçekleri ararlar. Onlar gerçeğin güzel, güzelin gerçek olduğunu bilirler.
*
Değişen dünyadan, değişmeyen gerçekler çıkarılırsa, hayat güzelliğiyle birlikte anlamını yitirir.
*
Edebiyatçılar, dünyada güzelliğin habercisidirler. Dünyanın şiiri edebiyatçılarla yakalanır.