Mezarı İstanbul’da Edirnekapı şehitliğindedir. Doğumu: Kahramanmaraş, 1932. Aslen Malatya’lıdır. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi ve Çapa Yüksek Öğretmen Okulu’nu bitirdikten sonra Edebiyat Fakültesi’nde ve Bağdat’ta hocalık yaptı. İngiltere, Almanya ve İsviçre’de uzmanlık alanı ile ilgili incelemelerde bulundu. Milliyetçi – Ülkücü hareketin önemli isimlerinden biri idi. Devrimci – sol hareketlerin yoğunlaştığı dönemlerde gençlere millî duygular aşıladı, doğru yolu gösterdi. Altay Pamir, Nuri Koçyiğit, Mustafa Necmeddin takma adlarıyla yazılar yazdı. Eserleri: Dil Hususiyetleri (1968), Dokuz Işık’ta Eğitim Sistemi (1971), Milliyetçi Eğitim Sistemi (1972), Türkçe’nin Karanlık Günleri (1972), Milliyetçilik – Ülkücülük – Aydınlar (1975), Türkiye’nin Çıkmazları (1975).
Prof. Dr. Necmettin Hacıeminoğlu, genç kuşaklara Milli Dil Bilincini aşılayan bilim adamımızdı. Rahmetlinin, güzel Türkçe’miz hakkında temel fikirleri vardı.O yetişmekte olan milliyetçi Türk gençlerine ve yeni büyük Türkiye’nin kurucuları mesabesindeki Ülkücü Türk Gençliğine konferansları, seminerleri, makaleleri ve ilmî esaslara dayanan araştırmaları ile, kitaplaşmış eserleri ile de örnek oluyor, yol gösteriyordu. Kendinden sonra da fikirlerini devam ettiren eserleri arasında iki tanesi vardır ki, bunlar hâlâ güncelliğini ve etkinliğini korumaktadır: Milliyetçilik, Ülkücülük, Aydınlar ve Türkçe’nin Karanlık Günleri. Bu iki eseri bugün de Türk gençliğin el kitapları arasındadır. Üniversitelerimizdeki çalışmaları sırasında da hemen her dersi gençliğe bir yol gösterici, ışık tutucu mahiyette idi. Doçentlik ve doktora tezleri de iki güzel cilt halinde basılmıştır: Türkçe Dilinde Edatlar ile Kutb’un Hüsrev Şirin’i adını taşıyan bu iki güzel ilmî eserin ilki üç defa basılmıştır. Türkçe’mizin iki temel eseri arasında bulunan bu eserleri de her zaman aranacak, başvurulacak eserler arasındadır.
TÜRKÇE HAKKINDAKİ TEMEL FİKİRLERİ
Son yıllarda okul kitaplarımız üzerindeki resmî tahribatı, ders programlarında yapılan değişikliklerin olumsuz yönlerini, edebiyatımız ve dilimiz üzerindeki tahribatı gördükten sonra Hacıeminoğlu’nun yaklaşık kırk yıldan beridir millî dil bilinci üzerindeki hassasiyetinin önemini ve görüşlerinin derinliğini daha büyük bir şuurla anlıyoruz. O, kitaplarındaki ve makalelerindeki güzel Türkçesi ile binlerce yıllık Türkçe’mizin en güzel kullanış şekillerini göstermek sureti ile de gençlerdeki dil bilincinin babalarından olmuştur. Eğer son kırk yıllık Türk millî eğitim camiasındaki genç öğretmen ve öğretim üyelerinde bir millî dil bilinci varsa, birkaç dilcimizin eseridir. Bu dilcilerimiz arasında Necmeddin Hacıeminoğlu’nun çok şerefli bir yeri vardır.
Hacıeminoğlu, dil konusundaki görüşlerinin bir bölümünü, içinde topladığı ve sağlığında neşredilen eseri olan Türkçe’nin Karanlık Günleri isimli eserinde toplamıştır. Bütün yazılarında, konferans ve seminerlerinde Türk dilinden başlayarak hemen hemen Türkiye’mizin bütün problemleriyle ilgilendiğini, bu problemlere çözümler getirdiğini, yorumlar yaptığını görürüz. Fakat bütün bu konular arasında onun esas sahası ve en büyük endişesi dil konusu idi. Yahya Kemal Beyatlı’nın belirttiği millî bir dil vehmi vardı. Nitekim eserine de Türkçe’nin Karanlık Günleri adını vermesi bundandır. Eğer son yıllarda kimi Millî Eğitim Bakanlarının okul kitaplarındaki yapmak istediği ve yaptığı son girişimlere de şahit olsa idi her halde kendisinin bu konulardaki elli yıllık hassasiyetinin nasıl yerinde bir “vehim” olduğunu görürdü. O’nun eserindeki ders kitapları ve okullarımızdaki dil öğretimi konusundaki görüşleri, bu konuya da cevap teşkil edecek güçtedir. Bir çeşit tarihe cevap mahiyetindedir. Bu kitabı; her parlamenterimiz, öğretim üyemiz, Türk gençliği ve özellikle Türkiye’nin geleceğinin teminatı olan Türk gençliği tarafından en önce ve her şeyden önce okunması gereken bir eserdir.
MİLLİYETÇİ GÖRÜŞLERİ
Hacıeminoğlu Türkiye Kültür Enstitüsü’nün kurucu üyesidir. İlk yönetim kurulunda da Başkan olarak görev yaptı. Kurucuların hemen hepsi de üniversite öğretim üyeleri idiler. Daha sonra profesör ve şimdi emekli öğretim üyeleri oldular. Bunlar arasında Mehmed Kaplan, Necmettin Hacıeminoğlu, Faruk Kadri Timurtaş, Ahmed Mertol Tulum, Birol Emil, Ahmet ve Bekir Topaloğlu kardeşler, Hayrettin Karaman ve Muhittin Nalbantoğlu vardı. Türkiye Kültür Enstitüsü’nün ilk yayınladığı kitaplar arasında Mehmed Kaplan’ın, Ahmed Hamdi Tanpınar’ın ve Mustafa Necati Sepetçioğlu’nun eserleri vardır. Enstitü, daha pek çok önemli teşebbüslerde bulundu. Hele bir Türk Kültür Sözlüğü çalışması vardı ki çok önemli idi. Ne yazık ki gerçekleştirilemedi. Sonraki günlerde Hacıeminoğlu; Türk Düşüncesi, Türk Yurdu, Toprak, Töre ve Devlet, isimli dergileri, Yeni İstanbul, Bab-ı Âlide Saba ve , Hergün gazeteleri başta olmak üzere pek çok süreli yayınlarda yazıları ve yorumları ile görüldü. Pek çok kuruluşun fikir babası oldu. Bütün bu soluk soluğa çalışmalarından sadece ve sadece 320 sayfalık bir tutam yazı seçkisi kaldı: Milliyetçilik - Ülkücülük ve Aydınlar isimli kitabı. Bu güzel eserinde beş ayrı bölüm halinde topladığı görüşlerinin ana başlıkları bile onun ne kadar geniş bir vizyona sahip olduğunun delilidir: A) Milliyetçilik, B) Ülkücülük, C) Türk İllerinden Mektuplar, D) Kültür Emperyalizmi, F) Milletler ve Aydınlar. Bu beş ana bölümden başka her bölümdeki ara başlıklarda verilen bilgiler, yapılan yorumlar, ilmî değerlendirmeler son kırk yıldır içinde bulunduğumuz bütün kültür, sanat, dil ve edebiyat problemlerimize ışık tutan, yol gösteren şuurlu, ilmî ve millî tahlillerdir. Bu eserinin de yeni baskısı yukarıda zikrettiğimiz müessese tarafından yeniden yapılmış bulunmaktadır.