Hayat yolculuğunda hepimiz birbirimizi tamamlamaya çalışıyoruz. Bu yolculukta birbirimizden alacağımız ve birbirimize vereceğimiz hediyeler vardır. Hediye alıp verebilmemiz için sohbete açık olmamız gerekir. Ancak bu candan sohbet ortamlarında birbirimize iç dünyamızı açabiliriz.     

Evrende, değişmeyen, yenilenmeyen, gelişmeyen ve başkalaşmayan hiç bir şey yoktur. Yerinde durmak ve durgunlaşmak çürümenin bir göstergesidir. Pek çok insan, kendini sürekli tekrarlıyor. Hiçbir alanda yenilik getiremiyor. Başkalarına yaslanarak ayakta durmaya çalışıyor.

İnsanların çoğu egosuna  önem vererek  büyük bir enerji harcar. İç referansı egosu olan bu kişiler, diğer insanlar üzerinde  kontrol ve güç  sağlamaya çalışırlar. Sürekli başkalarından onay beklerler.  İç referansı ruhu olan kimseler ise, eleştirilere açık olurlar, sorunlardan korkmazlar, enerjileri, bolluk, bereket ve olgunlaşmak için kullanırlar. Don Juan’ın ifadesiyle, “Enerjimizin çoğunu kendimizi önemsemeye harcıyoruz.” Şu anın keyfini yaşayamıyoruz. Eğer şu anla mücadele ediyorsanız evrenle mücadele ediyorsunuz demektir.

Hayatlarını kendilerinden başka bir insana veya amaca adayanlar, daha çok çalışıyor, ellerinden gelenin daha fazlasını yapıyor ve daha çok iş başarıyorlar. Çünkü insan, hayatının amacına hizmet ederken olabileceğinin en iyisi olmaya programlanmıştır. Hayatının amacını bulan, aslında kim olduğunu bulmuş demektir. Amacı doğrultusunda hareket edenlerin içlerini huzur kaplıyor, düşünceleri netleşiyor, aklını tamamen yaptıkları işe veriyorlar ve yaptıkları işi zevkle yapıyorlar. Tüm insanları ve olayları  oldukları gibi kabul ediyorlar (Joe Mathews, Hayatın anlamı Projesi,  s. 90).

Çay suyunun kaynadığı çaydanlık evdeki kaynanadır; devamlı kaynar durur... Üstteki demlik gelindir; çaydanlık kaynadıkça o olgunlaşır, demlenir... Gelinin kocası bardaktır; biraz kaynana doldurur onu biraz da gelin...

Hz. Mevlânâ (ö.1270), insan için son hedefin mutluluk olduğu konusunda diğer filozoflarla aynı fikirdedir. Mevlânâ,  Allah’ın ahlâkıyla ahlâklanmayı en büyük mutluluk olarak görmektedir. Bu sebeple nefsin köleliğinden kurtulup ruhî bir yolculuğa çıkmayı ve gönlü arındırmayı esas almaktadır. Mevlânâ insanın ancak Allah’la kurduğu birlik bilinci içerisinde mutlu olabileceğine inanmaktadır.

İyi bir hayat sürerek  ve büyük pişmanlıklar duymadan yaşayabildiğimiz  zaman,  ölüm korkusunu daha az hissederiz.  İyi bir hayat sürmekte ancak kendini işe yarar konuma getirmekle gerçekleşir. Bunun için sürekli yenilenmek ve gelişmek  şarttır. 

Mutlu insanların günlük hayatlarında pozitif duygular, mutsuz insanların negatif duygular ağırlıktadır. Mutlu insanlar sevgi, neşe, şükran gibi duyguları yoğun olarak hisseder. Mutsuzlar ise öfke, kıskançlık, yalnızlık, kendini değersiz hissetme gibi duyguları…

Sürekli mutsuzluk, insanda mutlaka bir iz bırakır. Bunun sonucunda genellikle bedensel rahatsızlıklar gözlenir. Şikayet, korku, yılgınlık, şükretmemek, çok yargılamak ve fazla düşünmek gibi hisler biz farkında olmasak da stres doğurur. 

Beynimizi olumlu olan şeyleri arayıp bulma konusunda eğitebiliriz. Böylece her durunda gizli kalmış fırsatları yakalayabilir ve kendimizi işe yarar konuma getirebiliriz.

Yeteneklerimizi her kullandığımızda olumlu duygularımız artar. Mutluluk desteğine ihtiyaç duyduğumuz zaman, kendi yeteneklerimizi keşfedip o doğrultuda uygulamaya geçmemiz gerekir.

Yılanların deri değiştirmelerinin en büyük sebebi vücutlarının büyümeye imkân sağlamasıdır. Yılanların derisindeki pullar esnek olmadığından dolayı belli bir düzeye kadar büyüyebilmektedirler. Büyümenin durmaması için de yılan, kendine daha fazla alan açacak şekilde derisini değiştiriyor ve eski derisini de atıyor.

Anadolu erenlerinin o eşsiz bilgeliğini genlerimizde taşıyan bir milletiz. Anadolu bilgeliği, sevgi, saygı, cesaret öngörü değerleri üzerinde yükselen önemli bir kültürel yapıdır. Bilge olan kişi kendini tek bir kişi olarak algılamaz.

Akrabalar arası ilişkiler konusu İslam'da, "sıla-i rahim" kavramıyla ifade edilir. Hem Kur’an-ı Kerimde ve hem de hadis-i şeriflerde bu konu üzerinde önemle durulur. 

Hoş geldin Corona, seni iyi karşıladık, mesajın alındı,  hadi şimdi güle güle. Hz. Mevlana’nın buyurduğu gibi,

Tek bir hayat hakkımız vardır. Onu dolu dolu yaşayıp  olabilecek en az  pişmanlıkla tamamlamalıyız. Anda kalmalı ve anı yaşamalıyız. Neredeysek orada olalım. “Şimdi  ve burada olma” çerçevesine odaklanalım. Duygusal problemlerimizi fazla düşünerek çözemeyiz. Kendi üzerimizde çalışarak alışkanlıklarımızı değiştirebiliriz. Kaygılarımızı, mutluluğa dönüştürelim.

Bir korku yaşadıktan sonra, başka tehditlere karşı daha uyanık hale geliriz. Çünkü dünyaya belirsiz olayları tehditler olarak yorumlayan bir fitreden bakmaya başlarız.  Birine kızdığımız zaman bizi kişinin söylediği her şeyi bir hakaret olarak algılarız. Tatsız bir duygu durumu, bizi bütün zevklere ve fırsatlara karşı köreltir.

“İnsanın var olma sebebi, kendini ve potansiyel güçlerini geliştirmesidir. Kendini gerçekleştirmede başarısız olan biri, tıpkı ödevini  yapmamış bir öğrenci gibidir” diyor Erich Fromm. Her canlı kendindeki potansiyel güçleri değerlendirme, açma ve  geliştirme yönünde bir eğilim gösterir. Hayatın amacı, insanın kendi içsel güçlerini, yaradılışına uygun bir  biçimde geliştirmesidir.    

Mutluluk terapisinde, ruh haline bağlı kaygılarla, gerçek problemler arasındaki farkı anlamak çok önemlidir. Kişisel problemlerimizi ele alış şeklimiz, o anki ruh halimizle ilgilidir. Keyfimiz yerindeyken hayat bize çok güzel görünür. Kendimizi hafiflemiş hissederiz. Mutlu, sabırlı, güvenli oluruz.

Kelimeler, akış yaşantısına girmek için pek çok fırsat sunar. Sohbet sanatını  genellikle kaybetmiş olmamız sebebiyle kelimelerin gücünden yeterince faydalanamıyoruz. Son zamanlarda pratik bilgi almak için kısa sohbetler ediyoruz. İnsanlar birbirleriyle derinlemesine konuşup dostane ilişkiler kuramıyor. Eğer sohbetin amacının yaşadıklarımızın kalitesini yükseltmek olduğunu bilseydik hoş sohbetlerden hiç ayrılmazdık.