Türkiye'de kırtâsiyecilik (bürokrasi) neden hep ağır aksak yürümüş, şimdi anladım: Şu "klasör" denen Fransızca kazulet ve rezâletlerden bir türlü kurtulamadık, işte bu yüzden...
ÖZ TÜRKÇE 1930'lardan beri Türkçeyi yoldan çıkaran TDK ve RİT (Resmî İkāmeli Türkçe) politikası yüzünden sürüklendiğimiz kargaşa anlatmakla bitmez.
"Dil Devrimi", RİT (Resmî İkāmeli Türkçe) ve TDK 1930'larda "cumhûriyet" kelimesini "cumurluk" ve "cumuriyet" diye değiştirip Türkçeleştirmiş(!).
Ey kurumlu dilciler! Ey resmî lügatçiler!
Türkçeden bütün yabancı (!) kelimeleri defetmek gāyesiyle kurulan TDK -diğer bütün işler gibi- bunu da eline yüzüne bulaştırdı.
"Dil Devrimi", RİT (Resmî İkāmeli Türkçe) ve TDK hârikalarından "yönder" resmen kerâmet göstermiş: Bugünün "mentör"leri, vaktizamânında TDK ve "Dil Devrimi"nin sihirli dokunuşuyla yücelip birer "mürşid" olmuşlar meğer.
Türkçede aslında “tâkib etmek” demek olan "izlemek" kelimesine TDK ve RİT (Resmî İkāmeli Türkçe) hareketinin sihirli eli değince bir şeyler oldu.
TDK, baştan savma hazırladığı "Hüsrev ü Şîrîn"in başını gözünü yarmış. Bu kitapta şu âna kadar görüp paylaştığım yanlışlar, olanın çeyreği bile değil.
(Başlık, aşağıdaki TDK sözünden alınan ilhamla atılmıştır.) "Sınırı ve sonu olmayan o gönlün bir sonu yoktur." İşte celî sülüs hatla yazdırıp bir nefis levha hâlinde evlerimizin duvarına asacağımız vecîze... Üstüne ne kadar tefekkür etsek az.
1930'lardan beri Türkçeyi yoldan çıkaran TDK ve RİT (Resmî İkāmeli Türkçe) yüzünden sürüklendiğimiz kargaşadan manzaralar:
Türkçeyi yoldan çıkaran TDK ve RİT (Resmî İkāmeli Türkçe) yüzünden sürüklendiğimiz kargaşadan manzaralar:
Türkçeyi şîrâzesinden çıkaran RİT'in (Resmî İkāmeli Türkçenin) dilimizi sürüklediği kargaşadan manzaralar:
1942 ve 1945'te "sözül" diyordu. Sonraki yıllarda ve bugün "sözel" dedi, en son da "sözsel"...
İstediğiniz kadar "gayrimenkul" zengini olun, sâhibi olduğunuz şeye "g a y r i m e n k u l" değil de "g a y r ı m e n k u l" diyorsanız bu Türkçeniz TDK nazarında zengin sayılmıyor.
Dedesinin "muhtıra"sını unutamayıp hâlâ kullananlara söylenecek bir şey yok. Neticede "Dedesi koruk yer, torununun dişi kamaşır." elbet...
Türkçeciliği kendinden menkul TDK ve RİT (Resmî İkāmeli Türkçe) hareketi 1935'te "kitâbet" kelimesini "Arapça ve yabancı" saydı.
İsmail Hakkı Baltacıoğlu tarafından yazılan ve 1924 yılında basılan "Yazının Usûl-i Tedrîsi" isimli kitap günümüz Türkçesine tercüme edilse de doğru anlaşılamaz.
İşte TDK lügatlerine girememiş bir güzel söz daha: "akla yelken vermek"... "Akıl" gibi mücerret bir kuvvete "yelken" takacak kadar parlak zekâların eseri bu, belli... Lâfzı ve mânâsı ile sanat dolu, müstesnâ bir söz...
